لغات

مأدبة ، به ضمّ دال : وليمه‏اى كه به آن دعوت كنند .

عائل : فقير ، بينوا قضم : خوردن با جلو دهان طمر : جامه كهنه وفر : مال فراوان فدك : نام روستايى است كه مال پيامبر خدا ( ص ) بوده است جدث : قبر ، آرامگاه اضغطها : آن را تنگ گرداند قمح : گندم نسائج : جمع نسجه ، به معنى بافته جشع : حرص و علاقه زياد به غذا مبطان : كسى كه به دليل پرخورى شكمش بزرگ است غرثى : گرسنه بطنة الكظّة : پر بودن شكم از غذا تقمّم : جستجو و زيرورو كردن زباله سدى : بيهوده و مهمل رها شده دوائع : درختانى كه داراى سرسبزى و خرمى دل انگيزند بدويّه : گياهانى كه جز با آب باران آبيارى نمى‏شوند مركوس : مردود ، واژگونه مانند كسى كه سرش به طرف زمين است مداحض : شخص كناره‏گير ازورّ : كناره گرفت اعزبى : دورشو ، گفته مى‏شود :

عزب الرّجل به فتح زاء هرگاه دورى گزيند .

سلسل الرّجل يسلس به كسر لام :

شل كرد افسارش را .

رياضة : تربيت كردن ، عادت دادن .

ربيضة : گله چرا كننده از گوسفندان تجافت : خالى شد و برخاست .

همهمة : صداى آهسته .

[ 167 ]

تكترش : پر مى‏كند شكمبه‏اش را