شرح

امام ( ع ) دستور داده است تا حكمت را در هر جا كه باشد هر چند از منافقان بياموزند ، و كسانى را كه شايد از فراگيرى از بعضى موارد [ از منافقان ] نفرت دارند با قياس مضمرى وادار كرده است تا حكمت را هر جا بيابند فراگيرند ، كه صغراى قياس جمله : فانّ الحكمة است . و با كلمه تلجلج و يا اختلاج بنا به دو روايتى كه نقل شده ، اشاره به بى‏ثباتى حكمت و مضطرب بودن حكمت در سينه منافق فرموده است ، به اين ترتيب كه سينه منافق جاى مناسب حكمت نيست و حكمت در آن جا ناآرام است تا به جاى مناسب خود يعنى سينه مؤمن وارد شود و در سينه صاحبان اصلى كه جاى حكمتهاست ،

قرار گيرد ، و كبراى مقدر آن نيز چنين است : و هر چه اين طور باشد بر مؤمن فرا گرفتن آن و نهادن در جاى مناسب و بيرون آوردن از جاى نامناسب لازم و واجب است .

[ 27 ] سوره آل عمران ( 3 ) آيه ( 190 ) يعنى : براستى كه در آفرينش آسمانها و زمين و رفت و آمد شب و روز دلايلى است براى خردمندان .

[ 477 ]