شرح
امّا مطلب اوّل ، از آن روست كه دوستان زياد براى كمك بر اصلاح امر دنيا و آخرت باعث كمال بهرهمندى مىباشند ، بنابر اين دورى از ايشان باعث كم بهرگى است ، و از طرفى در برابر علاقه دوستان ، ابراز علاقه ، خود فضيلتى است براى نفس ، بنابر اين عدم علاقه باعث نقصان اين فضيلت است .
امّا مطلب دوم ، بديهى است كه لازمه علاقه تو به كسى كه به تو اعتنايى ندارد ، خوارى و كرنش در برابر اوست . اين دو عبارت ، دو صغرا براى قياسات مضمرى هستند كه بدان وسيله از دورى نسبت به كسى كه علاقمند است ، و علاقمندى نسبت به كسى كه از تو دورى مىورزد ، برحذر داشته است .