شرح

لمظة : نقطه‏اى از سفيدى يا چيزى مانند آن است و از همين ريشه است كه مى‏گويند :

[ 74 ] تا اينجا ظاهرا شرح سيّد رضى رحمة اللّه عليه است ، همان طورى كه از گفتار شارح نيز چنين بر مى‏آيد ، و امّا از اينجا ببعد ، سخن شارح است م .

[ 635 ]

فرس المظ ، وقتى كه در لب پايين اسب خال سفيدى باشد [ 75 ] .

مقصود امام ( ع ) آن است كه ايمان يعنى باور داشتن وجود آفريدگار كه در آغاز به صورت يك حالتى از نفس است ، بعد به وسيله دلايل و اعمال شايسته استوارتر مى‏گردد تا آنجا كه به صورت ملكه كامل در مى‏آيد . كلمه لمظة استعاره براى آن نور ايمانى است كه نخستين بار در نفس پديد مى‏آيد از باب تشبيه به نقطه سفيدى و ذره‏اى از نور خورشيد ، و نصب لمظة به دليل تميز بودن آن است ،

جحفلة ، براى اسب همان است كه در انسان شفة ( لب ) گفته مى‏شود .