جمله : فهى طريقنا و طريقك ،

مقدمه صغراى قياس مضمرى است كه بدان وسيله بر ضرورت توجه به عالم آخرت ، هشدار داده شده است . و كبراى مقدر آن نيز چنين است : و هر چه كه مسير حركت انسان باشد بايد مورد توجه قرار گيرد . و آخرت را راه و مسير ناميده است به عنوان مجاز از پايان راه ، از باب اطلاق غايت بر مغيّا .

بعد امام ( ع ) معاويه را از خدا ترسانده است كه مبادا او را به بلايى گرفتار سازد ، كه تا ريشه او نفوذ كند و ريشه‏اش را از بيخ و بن بركند ، مقصود امام ( ع ) منع او از حركت به سمت وى و جنگ با اوست ، و از آن روست كه سوگند ياد كرده است ، بر فرض آن كه دست روزگار آنها را در يكجا گرد آورد ، در برابر او استوار بماند تا خداوند ما بين آنها داورى كند و در اين بيان ، وعده قطعى به عذابى سخت و دشوار است .

[ 319 ]