شرح عرض النّاس

يعنى : ساير مردم . و امام ( ع ) به قياس مضمرى استدلال كرده است كه صغراى آن عبارت است از : پس آن مال خداست كه جزئى جزء ديگر را خورده است . و كبراى مقدّر آن چنين است : و هر كه اين طور باشد ، دست بريدن ندارد . و امّا آن كه دستش را بريدند ، مقدار نصاب از مال غنيمت را كه بايد نگهدارى مى‏شد ، دزديده بود كه هيچ حقى هم در آن نداشت ، و امّا اگر سهمى داشت ، اگر مقدار دزدى شده بيش از سهم او ، و در حدّ نصاب بود ، دستش بريده مى‏شد ، اگر نه ، دست بريده نمى‏شد .

[ 648 ]