عبارت : ايّها الذّام . . . غرّتك
سرزنش آدمى بر فريب خوردن از دنيا و با اين حال نكوهش كردن آن است و دروغ دانستن ادّعاى فرد سرزنش كننده كه او خود مجرم است ، با پرسش از او كه چه وقت دنيا تو را شيداى خود كرده است ؟ با استفهام انكارى و توبيخى او بدان ، مطلب را مورد تأكيد قرار داده است با پرسش ديگر كه گول خوردنش از دنيا به كدام وسيله بوده است ، آيا از خاكى كه پدرانش در آن دفن شدهاند و يا آرامگاههاى مادرانش ، و اين سخن از باب دست
[ 531 ]
انداختن و مسخره كردن و توجّه دادن بر چيزى است كه باعث نفرت بوده ، نه فريب خوردن ، يعنى همان رفتار بد دنيا نسبت به اهلش به حدّى كه گويى او ،
خود پيك اين هشدار و برحذر ساختن از دنياست .