شرح
اصل مطلب اين است كه نظر جمعى در يك مورد كه داراى مصلحت است ، جمع مىشود ، بعد يكى از آنها با نظر جمع مخالفت مىكند و اين باعث مىشود كه آنچه را مصلحت تشخيص داده و درباره آن اتحاد كرده بودند از بين برود همان طور كه امام ( ع ) و جمعى از يارانش موقعى كه شاميان ، بامداد
[ 598 ]
ليلة الهرير قرآنها را بلند كردند نظر به پايان جنگ دادند و آن را مصلحت ديدند ،
اما اين فكر و نظر را مخالفت بعضى از يارانش درهم ريخت و در نتيجه شد آنچه كه شد .
