شرح
زيرا زياده بر قوت كسب كردن ، اما به مقدار نياز صرف كردن و اندوختن مازاد بر آن ، نه تنها سودى به حال شخص ندارد بلكه براى اندوخته كننده زيان
[ 56 ] زمان به اين معنى از نظر منطقى از انواع كم غير قار الذّات است و تا جزئى منقضى نشده جزء ديگرى نيايد م .
[ 582 ]
دارد . زيرا ناگزير بايد از اندوخته خود جدا شود ، و آنها به دست وارث و ديگران مىافتد ، پس در اين صورت او به منزله خزانهدارى است ، از اينرو كلمه خازن را براى وى استعاره آورده است و اين عبارت به منظور پرهيز دادن از بخل ورزيدن نسبت به زيادى ثروت از مقدار حاجت است » .