1 جمله : فانّه . . . الاشقى

به منزله صغراى قياس مضمرى است كه خلاصه آن چنين مى‏شود : زيرا كسى كه بر خدا گستاخى كند بيچاره و بدبخت است ، و كبراى مقدّر آن نيز چنين است : هر پيمان‏شكن و فريبكارى گستاخ

[ 302 ]

بر خداست ، از چهارمين مقدمه اين نتيجه گرفته مى‏شود : پس شخص نگونبخت آن كسى است كه پيمان‏شكن و فريبكار است . و ممكن است مقدّمه صغرا چنين باشد : زيرا آن عمل ، گستاخى بر خدا و باعث بدبختى است ، و كبراى مقدّر نيز چنين است : و هر چه آن طور باشد ، اجتناب از آن ضرورى و لازم است . به اين ترتيب از اوّل به نتيجه مورد نظر مى‏رسيم .