شرح

امام ( ع ) صفت طالب را براى روزى از آن رو استعاره آورده است كه روزى همچون كسى كه در پى صاحبش در آيد ناگزير به او مى‏رسد . و از طلب دنيا به دليل نتيجه مقدّرى كه در پى دارد ، يعنى مرگ ، بر حذر داشته است به طورى كه گويى مرگ شخص را دنبال مى‏كند تا او را از دنيا بيرون سازد ، آن هم به خاطر آن

[ 762 ]

كه خود شخص ، دنيا را مى‏جويد ، و وادار به رفتن در پى آخرت نموده است به دليل اين كه لازمه طلب آخرت آن است كه دنيا و اهل دنيا در پى كسى مى‏روند كه از دنيا بريده است تا آنجا كه روزى وى از دنيا مى‏رسد ، و اين كارى است پسنديده ، و ما در گذشته دليل اقبال مردم را بر كسى كه از ايشان بريده است بروشنى بيان كرديم .