اوّل : هدف از آفرينش و هستى ، آخرت است نه دنيا ،

مرگ و نيستى است ،

نه زندگى و بقاى در اين عالم و اين امور عوامل اسباب عرضى هستند نسبت به وجود انسان به خاطر اين كه آنها لازمه هستى و وجود مى‏باشند و اما نخستين علّت واقعى از وجود انسان ، همان رسيدن به كمال و پاك و وارسته بودن از وابستگيهاى دنيا و نيل به محضر پروردگار متعال است . امام على ( ع ) اين هدفهاى نهايى را كه وصول بدانها قطعى است براى او خاطرنشان ساخته است تا به خاطر آنها و براى پس از مرگ كار كند ، و كمتر بر دنيا و آبادانى دنيا اعتماد كند ، و نبايد دل به ماندن در دنيا ببندد ، زيرا دنيا عارضى و از بين رفتنى است .

[ 58 ]