شرح
امام ( ع ) از همنشينى احمق به وسيله قياس مضمرى بر حذر داشته است كه صغراى آن جمله « فانّه . . . » است . توضيح آن كه شخص احمق به دليل حماقتش معتقد است كه از نظر نفسانى كامل و تمام كارهايش شايسته است و بايد از او پيروى كرد و كارهاى خود را جلوه مىدهد و از همنشينش مىخواهد تا مثل او باشد ، و او را بر اين كار دعوت مىكند .
كبراى مقدّر آن نيز چنين است : پس هر كس چنين باشد ، همنشينى با او جايز نيست .
