ترجمه
« امّا بعد ، انسان با رسيدن به چيزى كه ، بايد به او مىرسيد شادمان مىشود و در مورد چيزى كه دسترسى بدان ممكن نبوده است ، اندوهگين مىگردد .
بنابر اين ، برترين چيزى كه در دنيا ، در وجود خود بدان دست مىيابى ، كمال لذّت و خوشى و يا فرونشاندن خشم نيست ، بلكه سركوب باطل و به پا داشتن حقّ است .
و بايد شادمانى تو براى كار خيرى باشد كه از پيش فرستادهاى ، و تأسّفت بر چيزى باشد كه پس از خود گذاشتهاى ، نگرانىات براى پس از مرگت باشد . »
