شرح
امام ( ع ) به فضيلت عدالت وسيله دو قياس مضمرى اشاره فرموده است كه مقدمه صغراى اوّل : العدل . . . جهتها است ، مقصود آن است كه در آغاز بخشندگى از صاحبش مىخواهد تا آنچه را كه مالك است از جاى خود و از محل نيازش كه بنا به خواست عدالت آنجا سزاوارتر است ، خارج سازد . و صغراى قياس دوّم نيز عبارت « و العدل . . . خاصّ » است . كلمه : « سايس » را به اعتبار اين كه نظام عالم به عدالت بستگى دارد ، استعاره براى عدالت آورده است ،
در صورتى كه بخشندگى تنها به كسى از مردم كه مورد بخشش قرار مىگيرد ،
عارض مىشود ، و كبراى مقدّر هر دو قياس چنين است : ميان دو امرى كه چنين باشند ، عدالت برتر و بهترين آنها است .
