ترجمه
« به نام خداوند بخشنده مهربان اين فرمانى است كه بنده خدا على ، امير مؤمنان به مالك بن حارث اشتر ،
در پيمان خويش با او ، مقرّر فرموده ، موقعى كه او را والى مصر كرد ، تا ماليات آنجا را جمع آورد ، با دشمن پيكار كند ، و به اصلاح امور مردم آن سامان بپردازد و شهرهاى آنجا را آباد كند . فرمان مىدهد او را به تقوا و ترس از خدا ، و پذيرش فرمان خدا به جان و دل ، و پيروى از آنچه خداوند در كتاب خود از واجب و مستحب امر فرموده است كه هيچ كس به سعادت نمىرسد مگر به پيروى از آنها و هيچ كسى بدبخت نمىشود ، مگر با انكار و تباه ساختن آنها ، و ديگر آن كه خدا را با دل و دست و زبانش يارى كند ، زيرا خداوند بزرگ بر خود واجب شمرده است كه هر كه او را يارى كند ، يارى نمايد ، و هر كس عزّت او را پاس بدارد ، ارجمند گرداند . و او را فرمان مىدهد كه خواهشهاى نفسش را فرونشاند ، و به هنگام سركشى نفس ، آن را سركوب كند ، چه آن كه نفس وادارنده به بدى است ، مگر كسى را كه مورد لطف خداست . »
