شرح
گاهى مصيبت بزرگ ، باعث بىتابى كشنده است و در چنين حالتى براى انسان به جاى بىتابى ، پايدارى و شكيبايى لازم است تا از هلاكت نجات يابد و تقدير عبارت چنين است : هر كس بر مصيبت صبر نكند تا نجات يابد ، پس بىتابى مىكند و هلاك مىشود . و احتمال دارد كه مقصود امام ( ع ) هلاكت اخروى باشد : يعنى كسى را كه فضيلت صبر نجات ندهد ، صفت ناپسند بىتابى از پا درآورد . و اين عبارت براى برحذر داشتن از بىتابى و واداشتن بر صبر و پايدارى است .
