شرح
گرفتارى گاهى دينى و گاهى دنيوى و گاهى در هر دو مورد است ، و به هر تقدير ، گاهى سبب گرفتارى از جانب خود انسان است مانند جهل بسيط و يا جهل مركّب و گاهى به سبب ديگرى است كه مقدّر شده و معلوم و يا نامعلوم مىباشد . افرادى به خاطر گرفتاريشان قابل سرزنشند كه وسايل گرفتارى يا مقدارى از آن ، از جانب خودشان باشد ، مانند گرفتارى به علّت دوستى با بدكاران و نظاير آن . اين در صورتى است كه ما لفظ را به همان معناى ظاهرىاش حمل كنيم ، و احتمال دارد مقصود امام ( ع ) اين باشد : سرزنش با هر گرفتارى ، سودمند نيست .