ترجمه

« خود را خوار كرد آن كه طمع را پيشه ساخت .

تن به ذلت داد ، هر كه گرفتارى خود را ابراز كرد .

در نزد خود بى‏ارزش است آن كه زبانش را فرمانرواى خود ساخته است .

تنگ‏نظرى ننگ ، و ترسو بودن كاستى است .

تنگدستى شخص زيرك را از بيان دليل و برهانش لال مى‏كند .

تهى‏دست در ديار خود غريب است .

ناتوانى بلا است .

بردبارى و استقامت ، دلاورى و پارسايى سرمايه و دارايى است .

پرهيزگارى به منزله سپر است .

[ 405 ]

خوشنودى به قضاى الهى ، همدمى نيكوست .

دانش ميراثى ارزشمند است .

آداب پسنديده ، زيورهايى تازه و كهنگى ناپذيرند .

انديشه آدمى ، آيينه‏اى صاف است .

سينه عاقل گنجينه راز اوست .

گشاده‏رويى دام دوستى است .

تحمل ناملايمات پوشنده عيبهاست ( صلح و سازش ، باعث نهان ساختن عيبهاست ) هر كه از خود راضى باشد ، خشم‏گيرنده بر او بسيار است .

صدقه دارويى مفيد و شفابخش است .

كردار بندگان خدا ، در آخرت مقابل چشمانشان قرار مى‏گيرد » .