لغات

مقاعد : جمع مقعد ( مصدر ميمى ) :

نشستها مرافق : سودها ، منفعتها تفاقم الامر : كارى بزرگ خلوف : جمع خلف ، فرزندان ،

بازماندگان حيطة : مهربانى يضلعك : سنگين و مشكل باشد براى تو محك : لجاجت حصر : درماندگى ، ناتوانى تبرّم : خستگى ، بى‏تابى ازدهاء : مصدر باب افتعال از « زهو » :

خودخواهى اطراء : ثناگويى و مدح زياد اغتيال : گول خوردن ، بدگويى محاباة : بخشندگى و نزديك شدن دو كس از طريق بذل و بخشش به يكديگر أثرة : خودرأيى ، كارى از روى هواى نفس انجام دادن جماع : گروه ، جمع توخى : بررسى و جستجو حدوة : انگيزه ، وادار ساختن شرب : بهره و سهمى از آب آشاميدنى بالّه : اندكى از آب كه زمين را تر كند احالت الارض : زمين ناهموار و نامساعد شده ، زراعتش بى‏محصول و درختانش

[ 256 ]

بى‏ثمر گردد .

إجمام : آسوده كردن معتمد : هدفدار إعواز : تنگدستى ، فقر استنام الى كذا : بدان وسيله آرام گرفت مترفّق : خواهان مداراى در كسب و تجارت مطارح جمع مطرح : سرزمينهاى دور بائقة : مصيبت ، ناگوارى ، سختى غائلة : شرّ ، بدى احتكار : جلو منافع مردم را در هنگام نيازمندى گرفتن بؤسى : سخت ، شدت قانع : گدا ، سائل معترّ : كسى كه بدون درخواست آماده پذيرش كمك است صوافى ، جمع صافيه : زمينى كه به غنيمت گرفته شده تافه : ناچيز اشخص همّه : همّت خود را از آن برداشت ، بى‏توجهى كرد تصعير الخدّ : از روى خودخواهى صورت را برگرداندن تقتحمه : ( در انظار خوار است ) ، خوار مى‏شمارد او را اعذر فى الامر : بهانه‏اى در موردى دارد