بحث پنجم : بدان كه چون امام ( ع ) فرزندش را بر عظمت خداى سبحان و كمال ذات مقدّس او از جهات ياد شده متوجّه كرد ،

او را فرمان داد تا چنان رفتار كند كه شايسته فردى است چون او كه آن چنان در برابر عظمت خداى سبحان كوچك است و او را اطاعت كند چنان كه در خور اطاعت اوست و با كمال پرستش او را عبادت كند و آنچنان كه سزاوار است به خاطر كرامت ذات مقدّسش او را بپرستد . حضرت على ( ع ) جهات نقصان او [ فرزندش ] را بر شمرده است تا در هر موردى حالت خود را با كمال ذات مقدس خالق مقايسه كند براى اين كه از كمى منزلت خود ، نسبت به عظمت او و توان اندك و عجز فراوان خود ،

نسبت به كمال قدرت او آگاه شود . و همچنين نياز فراوان خود را به پروردگارش در همه حال از قبيل درخواست توفيق ، آمادگى براى اطاعت ، ترس از عقوبت و بيم از غضب او ، تمام اينها را نسبت به بى‏نيازى مطلق او در هر كار و از همه

[ 36 ]

چيز ، در نظر بگيرد .