عبارت : فقد قطعوا رحمى

( آنان رابطه خويشاوندى مرا ( با پيامبر ( ص ) )

[ 127 ]

ناديده گرفته و قطع كردند ) ، همچون علّت براى درستى نفرين بر قريش است ،

و همين جمله به منزله صغراى قياس مضمر نيز هست ، و كبراى مقدّر چنين است : و هر كس مرتكب چنين اعمالى شود ، او شايسته نفرين است .

مقصود امام ( ع ) از پسر مادرش ، پيامبر خدا ( ص ) است ، زيرا هر دو ،

پسران فاطمه ، دختر عمرو بن عمران بن عائذ بن مخزوم ، مادر عبد اللّه و ابوطالبند . ولى امام ( ع ) نفرمود : پسر پدرم ، زيرا غير از ابوطالب ، عموهاى ديگرش در نسبت به عبد المطّلب شركت داشتند .

بعضى گفته‏اند : چون مادر امام ( ع ) ، فاطمه بنت اسد ، در زمان كودكى پيامبر ( ص ) موقعى كه آن حضرت يتيم و در كفالت ابو طالب بود ، از او پرستارى مى‏كرد ، پس در حقيقت به منزله مادر او بوده ، از اين‏رو به مجاز پيامبر ( ص ) به عنوان پسر به او نسبت داده شده است [ 1 ] .