شرح
امام ( ع ) امر فرموده است كه از سخنى كه شايسته گفتن نيست و همچنين سخن نابجا ، زبان را نگه دارند ، و نگهدارى زبان را به اندوختن طلا تشبيه كرده است و وجه شبه اهميّت در نگهدارى است ، و از گفتن سخن ناروا به وسيله دو قياس مضمر بر حذر داشته است كه صغراى يكى از آنها عبارت :
« الكلام . . . وثاقه » و كبراى مقدّرش چنين است : هر سخنى كه چنين باشد ، جز
[ 733 ]
در موردى كه سزاوار باشد ، شايسته گفتن نيست ، و كلمه « وثاق بند » استعاره است . و صغراى قياس دوم عبارت : « فربّ كلمة سلبت نعمة : بسا كلمهاى كه باعث از بين رفتن نعمتى گشته است ، و كبراى مقدّرش چنين است : و هر كلمهاى كه آن طور باشد پس بايد از گفتن آن دورى كرد و سخن اندك و استوار گفت :