69 از خبر ضرار بن ضمره ضبّائى است هنگامى كه پيش معاويه آمد ،

و معاويه ، راجع به امير المؤمنين ( ع ) از او پرسيد . گفت : گواهى مى‏دهم كه در بعضى جاهايى كه عبادت مى‏كرد ، او را ديدم ، هنگامى كه شب پرده‏هاى تاريكى را گسترده ،

و او در محراب عبادت ايستاده بود ، محاسنش را روى دست گرفته و بر خود مانند مارگزيده مى‏پيچيد ، و همچون غم رسيده‏اى مى‏گريست و ( در باره ) دنيا مى‏فرمود : يَا دُنْيَا يَا دُنْيَا إِلَيْكِ عَنِّي أَ بِي تَعَرَّضْتِ أَمْ إِلَيَّ تَشَوَّقْتِ لاَ حَانَ حِينُكِ هَيْهَاتَ غُرِّي غَيْرِي لاَ حَاجَةَ لِي فِيكِ قَدْ طَلَّقْتُكِ ثَلاَثاً لاَ رَجْعَةَ فِيهَا فَعَيْشُكِ قَصِيرٌ وَ خَطَرُكِ يَسِيرٌ وَ أَمَلُكِ حَقِيرٌ آهِ مِنْ قِلَّةِ اَلزَّادِ وَ طُولِ اَلطَّرِيقِ وَ بُعْدِ اَلسَّفَرِ وَ عَظِيمِ اَلْمَوْرِدِ

[ 469 ]