دوّم : المقرّ للزّمان :

يعنى بر اثر زور و جبر ، اقرار به ناتوانى خود در دست دگرگونيهاى آن دارد ، گويى روزگار را دشمنى پر قدرت فرض كرده است كه هماوردان به قدرت او اعتراف مى‏كنند .