فهرست خطبهها و موضوعات اين مجلد
خطبه 96 درباره آنچه براى مردم مايه پند و عبرت است 1
خطبه 97 درباره امورى است كه پس از آن حضرت ( ع ) روى مىدهد 8
خطبه 98 درباره رويدادهاى دشوار آينده است 15
خطبه 99 درباره فتنههايى است كه پس از او اتّفاق خواهد افتاد 21
خطبه 100 درباره خوار داشتن دنيا و پرهيز از آن است 29
خطبه 101 درباره مهربانى پيامبر خدا ( ص ) نسبت به مردم است 37
خطبه 102 درباره صفات پيامبر خدا ( ص ) است 40
خطبه 103 درباره اوصاف ستوده اسلام است 52
خطبه 104 درباره سرزنش ياران خويش است كه از برخورد با دشمن خود دورى مىكنند 65
خطبه 105 درباره رويدادهاى سخت آينده است 68
خطبه 106 درباره توحيد و تنزيه و بزرگداشت خداوند است 87
خطبه 107 در گزارش حالات پيامبر اكرم ( ص ) است 126
خطبه 108 درباره پرهيز دادن از دنيا و دورى جستن از آن است 145
خطبه 109 در اشاره به حقيقت مرگ است 157
خطبه 110 مبتنى بر بيم دادن و ادب كردن است 162
خطبه 111 در بر انگيختن مردم به پرهيزگارى و بيان شمّهاى از احوال دنياست 168
[ 862 ]
خطبه 112 در طلب باران است 183
خطبه 113 در اوصاف پيامبر خدا ( ص ) است 188
گفتار 114 در نكوهش بخل است 194
گفتار 115 در دلجويى آن حضرت از اصحابش مىباشد كه او را يارى كردند 197
گفتار 116 در نكوهش اصحابش مىباشد و در آغاز از رفتار زشت آنها مىپرسد 199
گفتار 117 در بيان اوصاف و فضايل خود آن حضرت است 203
گفتار 118 در ردّ ايرادهاى معترضان است 207
گفتار 119 را براى خوارج ايراد فرموده كه بر انكار حكميّت پا فشارى مىكردند 214
گفتار 120 را در ميدان نبرد براى ياران خود ايراد فرموده است 219
گفتار 121 در اظهار مهربانى به اصحاب و تشويق يارانش به جهاد 221
گفتار 122 در ترغيب اصحاب خود به جهاد است 223
گفتار 123 درباره حكميّت است 230
گفتار 124 را به هنگامى ايراد فرموده كه آن حضرت را به سبب رعايت تساوى در تقسيم عطايا مورد عتاب قرار دادند 238
گفتار 125 را براى خوارج ايراد فرموده است 242
گفتار 126 درباره پيشآمدهاى بزرگ بصره خبر مىدهد 249
گفتار 127 درباره احوال تركهاى مغول است 253
گفتار 128 درباره پيمانهها و ترازوهاست 257
گفتار 129 را خطاب به ابى ذرّ در هنگامى كه به ربذه تبعيد شد ايراد فرموده است 264
گفتار 130 در سرزنش اصحاب به سبب اختلافى كه دارند 269
گفتار 131 درباره وجوب شكر در برابر رخدادهاست 274
خطبة 132 در يادآورى مرگ و هشدار بر اين كه بايد براى آن كار كرد ، و بيان معناى زندگى و مرگ 280
گفتار 133 موضوع مشورت عمر با آن حضرت درباره رفتن خود او به همراه لشكريان به جنگ روميان 296
[ 863 ]
گفتار 134 درباره زبون كردن مغيرة بن اخنس است 300
گفتار 135 در تشويق مردم به يارى و وفا كردن به بيعت اوست 302
گفتار 136 درباره هدف طلحه و زبير است 304
خطبه 137 درباره پيشامدهاى سخت آينده است 311
گفتار 138 را در هنگام انعقاد شورا بيان فرموده است 322
گفتار 139 درباره نهى از غيبت مردم است 324
گفتار 140 در منع آن حضرت از شتاب در تصديق آنچه مبهم و نا معلوم است 331
گفتار 141 در اشاره به ناگواريهاى دنيا و برتريهاى آخرت است 334
گفتار 142 در طلب باران است 338
خطبه 143 در بيان برترى حسب و نسب خود با كسانى كه در اين باره با او دشمنى مىكنند 345
خطبه 144 در نكوهش دنيا و ذكر معايب آن 353
گفتار 145 خطاب به عمر بن
خطّاب است كه درباره رفتن خود او به جنگ ايرانيان با آن حضرت مشورت كرد 358
خطبه 146 در ذكر بعثت پيامبر اكرم ( ص ) است 365
گفتار 147 درباره مردم بصره است 378
گفتار 148 را پيش از شهادت خود بيان فرموده و در آن مردم را ندا و هشدار داده است كه مرگ ضرورى است و البته فرا مىرسد 382
خطبه 149 درباره پيشآمدهاى دشوار آينده است 391
خطبه 150 در برحذر داشتن از وقايع نابود كنندهاى است كه به دست ستمكاران انجام مىگيرد 404
خطبه 151 در ستايش خداوند به ملاحظه برخى از صفات او 419
خطبه 152 در اشاره به صفت مطلق گمراهان است 438
خطبه 153 در اشاره به برخى از فضايل خود و اهل بيت ( ع ) 452
خطبه 154 در شگفتيهاى آفرينش خفّاش ( شبپره ) است 462
خطبه 155 خطاب به مردم بصره و
[ 864 ]
شرح پيشآمدهاى سخت آينده است 470
خطبه 156 در بيدار كردن مردم از خواب غفلت و هشدار دادن به آنها درباره نزديك بودن قيامت است 484
خطبه 157 در بيان فضايل پيامبر اكرم ( ص ) است 497
خطبه 158 در بيان سپاس در برابر اندك خوشرفتارى آنهاست 503
خطبه 159 در نكوهش كسى كه مدّعى داشتن اميد به خداست ليكن براى آن كار نمىكند 505
خطبه 160 در بيان مناقب پيامبر اكرم ( ص ) است 527
گفتار 161 در پاسخ كسى است كه پرسيد چگونه شما را با همه استحقاقى كه داشتيد از مقام خلافت بر كنار داشتند 534
خطبه 162 مشتمل است بر ستايش خداوند طبق آنچه در مباحث توحيد است 541
گفتار 163 در سرزنش عثمان به هنگامى كه مردم از آن حضرت خواسته بودند ميان آنها و عثمان واسطه شود 550
خطبه 164 در آن شگفتيهاى آفرينش طاووس را بيان مىفرمايد 555
گفتار 165 در آن دستور داده است كه كوچك آنها به بزرگ آنها اقتدا كند 572
خطبه 166 در بيان فضايل كتاب خداوند است و دستور مىدهد كه آن را رهگشاى خود قرار دهند 579
گفتار 167 پس از بيعت مردم با آن حضرت به خلافت و گفتار برخى از اصحاب اوست كه : كاش آنانى كه مردم را بر عثمان شورانيدند كيفر مىدادى 584
خطبه 168 را در آن هنگام كه سران جنگ جمل به سوى بصره به راه افتادند ايراد فرموده است 590
گفتار 169 خطاب به كسى است كه مردم بصره او را فرستاده بودند تا نظر آن حضرت را درباره سران جنگ جمل بدانند 596
[ 865 ]
گفتار 170 را هنگامى كه تصميم گرفت با سپاه شام در صفين روبرو شود ايراد فرموده است 599
خطبه 171 آنچه را در روز شورا بر آن حضرت گذشته است در اين خطبه بيان مىكند ،
شورايى كه پس از كشته شدن عمر تشكيل شد 603
خطبه 172 در بيان اين است كه كدام كس به خلافت سزاوارتر و بيعت با او درست است 621
خطبه 173 درباره طلحة بن عبيد اللّه است 630
خطبه 174 خطاب به كسانى است كه از كار آخرت و آنچه در اين باره از آنها خواسته شده غافلند 634
خطبه 175 در اين خطبه مردم را از پيروى خواهشهاى نفس بر حذر مىدارد ، و درباره :
لزوم پايدارى ، راستگويى بحث و ظلم را به چند گونه تقسيم و انواع آن را بيان مىكند همچنين اين خطبه در بيان فضيلت عزلت و گوشه نشينى است 640
گفتار 176 را پس از رسيدن خبر عملكرد حكمين ايراد فرموده است 672
گفتار 177 را پس از كشته شدن عثمان ايراد ، و آن را با بيان نكاتى از توحيد آغاز فرموده است 674
گفتار 178 را در پاسخ ذعلب يمانى كه از آن حضرت پرسيد : اى امير مؤمنان آيا پروردگارت را ديدهاى ؟ بيان فرموده است 682
گفتار 179 را در سرزنش ياران خويش ايراد فرموده است 686
خطبه 180 درباره كسانى از مردم كوفه است كه در صدد برآمدند به خوارج بپيوندند 693
خطبه 181 اين خطبه را نوف بكالى روايت كرده است و مشتمل بر توحيد الهى و سفارش به پرهيزگارى و گوشزد كردن مردم به لزوم عبرت اندوختن است 696
خطبه 182 در ستايش خداوند و لزوم اعتماد به قدرت اوست 721
[ 866 ]
گفتار 183 را به برج بن مسهر طايى كه از خوارج بوده فرموده و اين به هنگامى بود كه او به گونهاى كه امام ( ع ) مىشنيد گفت : لا حكم الاّ للّه 743
خطبه 184 فضايل پرهيزگاران و صفاتى را كه بدان شناخته مىشوند در آن بيان مىكند 745
خطبه 185 صفات منافقان را در آن شرح مىدهد 772
خطبه 186 در سپاس خداوند و ستايش پيامبر اكرم ( ص ) است 782
خطبه 187 مشتمل بر سفارش به تقوا و پرهيز از دنياست 792
خطبه 188 آن حضرت فضايل خويش را گوشزد مىكند 796
خطبه 189 در بيان احاطه علم خداوند به همه اشياست 803
خطبه 190 در اين خطبه اصحاب خود را به نماز و زكات سفارش مىكند 837
گفتار 191 در بيان اين كه چرا آن حضرت از مكر و حيله پرهيز مىكند 849
گفتار 192 درباره اين است كه چرا اهل هدايت اندكند 855
