فرموده است : و إنّما حكّم الحكمان .
اين جمله در بيان اين مطلب است كه چرا حكميّت پذيرفته شده است ،
واژههاى إحياء ( زنده گردانيدن ) و إماته ( ميرانيدن ) بر سبيل مجاز به داوران اين حكميّت نسبت داده شده ، بدين مناسبت كه اگر اين داوران بر قرآن اتّفاق ،
و مطابق آن عمل كنند مانند اين است كه حياتبخشى كرده و منافع و فوايد احكام آن را زنده ساختهاند و اگر اين وظايف را ترك كنند ، و از حكم قرآن روى گردانند ، مانند كسى كه به زندگى چيزى پايان داده باشد ، منافع و فوايد قرآن را از ميان بردهاند .
