22 أنت الأبد فلا أمد لك :

يعنى تو هميشگى و جاويدى و نهايتى برايت نيست ، زيرا خداوند متعال واجب الوجود است ، و وجوب وجود او مستلزم امتناع عدم ، و به نهايت رسيدن اوست ، برخى از شارحان نهج البلاغه گفته‏اند : مراد اين است كه ابديّت از آن تو است چنان كه گفته مى‏شود أنت خيال يعنى داراى تكبّرى و اين خيال از خيلاء كه به معناى كبر و خود خواهى مى‏باشد مشتقّ است ،

در بيان اين مطلب بايد گفت چون ازليّت و ابديّت لازم وجود بارى تعالى است ،

أبد را براى مبالغه در دوام ، بطور مجاز بر خداوند اطلاق فرموده است به گونه‏اى كه گويا يكى عين ديگرى است چنان كه براى مبالغه در جدايى أنت الطّلاق گفته مى‏شود يعنى تو جدايى .