ترجمه
« . . . و آن زمانى است كه از تباهيهاى آن كسى جز مؤمنان بىنام و نشان رهايى نيابند ، آنانى كه اگر در جايى حضور يابند شناخته نمىشوند ، و اگر غائب باشند كسى جوياى آنها نيست ، اينان چراغهاى هدايتند ، و براى سالكان راه حق در ظلمات جهل ، نشانههاى روشنند ، آنها در راه ايجاد فتنه و مفسده گام بر نمىدارند ، و به بازگو كردن عيبها و خطاهاى ديگران نمىپردازند ، و بيهودهگويى و ياوه سرايى نمىكنند ، آنان كسانى هستند كه خداوند درهاى رحمت خويش را به روى آنها باز مىكند ، و سختيهاى عذاب خويش را از آنها بر طرف مىسازد .
اى مردم بزودى شما را زمانى فرا مىرسد ، كه اسلام همچون ظرفى كه وارونه شود و هر چه در آن است بريزد باژگونه مىشود ، اى مردم خداوند شما را پناه داده از اين كه بر شما ستم كند امّا از اين كه شما را بيازمايد پناه نداده است ، چنان كه فرموده است : « إنَّ فِيْ ذَلِكَ لآيَاتٍ وَ إنْ كُنَّا لَمُبْتَلِينَ [ 2 ] . »