شرح
امام ( ع ) در اين گفتار به ياران خود دستور مىدهد ، كه در جنگ يكديگر را كمك كنند . و همانگونه كه از خويشتن دفاع مىكنند ، از برادر همرزم خود نيز دفاع كنند و دشمن را از او دور گردانند ، زيرا با اين شيوه است كه اجتماع و اتّفاق وجود پيدا مىكند ، و انسجام و همآهنگى صورت مىگيرد ، و به آن جا مىرسد كه تمام جامعه مانند يك فرد تجلى مىكند ، و پيروزى و غلبه به دست مىآيد . امام ( ع ) پس از بيان اين مطالب ، با ذكر برترى دلاورانى كه در ميان كسانى كه در ركاب او مىجنگيدند به دليرى ممتاز بودند از آنان دلجويى مىكند تا شجاعت آنها را برانگيزد و آنها را به جنبش و جوشش وادارد ، و نيز عنايت و توجّه خود را به آنها ابراز فرمايد .