فرموده است : أللّهمّ . . . تا آخر .
چون لزوم تحصيل قابليّت را براى نزول رحمت خداوند ، در پيش گوشزد فرموده بود ، اكنون به او رجوع ، و درخواست مىكند كه باران رحمت خود را بر مردم نازل فرمايد ، و همان گونه كه در پيشگاه پادشاهان معمول است كه سخنگو گفتار خود را با جملاتى دلپذير و رقّت انگيز آغاز مىكند ، دعاى خود را شروع فرموده ، و بيرون آمدن دعا كنندگان را از زير پوششها و از درون خانهها و سرپناههاى خود كه جز در مواقع دشوار از آنها بيرون نمىآيند ذكر كرده است ، همچنين ناله چهار پايان و گريه و زارى كودكان را بيان فرموده است ، غرض از ذكر اينها ابراز شوق به نزول رحمت ، و اظهار اميد به فضل و نعمت پروردگار ، و نشان دادن بيم از
نازل شده ( قرآن ) را بر پا دارند از آسمان و زمين روزى خواهند خورد .
[ 6 ] سوره جنّ ( 72 ) آيه ( 16 ) يعنى : و اگر بر طريقه اسلام و ايمان پايدار باشند آب علم يا روزى فراوان نصيب آنها مىگردانيم .
[ 344 ]
عذاب و كيفر اوست ، و همه اينها چيزهايى است كه انسان براى خاطر آنها مساعى خود را به كار مىبرد ، سپس امام ( ع ) خواستهاى خود را از درگاه حق تعالى مسألت مىكند كه : آنان را سيرآب فرمايد و بر اثر خشكسالى و قحطى نابود نگرداند ، و به سبب اعمالى كه سفيهان و نابخردان مرتكب مىشوند و موجب دورى از رحمت پروردگار است آنان را مورد مؤاخذه قرار ندهد ، چنان كه خداوند متعال از قول موسى ( ع ) نقل مىكند كه عرض كرد : « أَتُهْلِكُنَا بمَا فَعَلَ السُّفَهَاءُ مِنَّا [ 7 ] » پس از آن شكوه از قحط سالى را با ذكر عواملى كه آنها را به ستوه آورده و به اين شكايت برانگيخته تكرار كرده است تا به درستى عذر اين شكايت باشد .
مقاحط عبارت از محلّهاى قحطى زده يا سالهاى قحطى است ، ظاهرا گرسنگى و لختى و ديگر آثار قحطى ، فتنه و آزمايشى از جانب پروردگار است تا دلها از هواها و خواستهايى كه دارند برگردد ، و به سوى پروردگار رجوع كنند ، سپس امام ( ع ) از خداوند مىخواهد كه دعايش را به اجابت مقرون فرمايد .
