6 و أسلموه فيه الى عمله :
اين جمله اشاره است به اين كه هر نوع ثواب و عقاب اخروى كه به آدمى داده مىشود ، بر حسب آمادگى و قابليّتى است كه در نتيجه كارهاى خوب و بدى كه انجام داده ، از پيش براى خود فراهم كرده است ،
بنابراين در آن هنگام كه انسان هيچ يار و ياورى ندارد ، تنها چيزى كه به او سود يا زيان مىرساند عمل گذشته اوست ، و چون مقصود امام ( ع ) بيم دادن و ترسانيدن
[ 115 ]
مردم از عذاب و عقاب آلهى است فرموده است كه او را به دست عملش مىسپارند و به آن تسليم مىكنند ، و چون تسليم غالبا براى گردن نهادن در قبال دشمن به كار مىرود براى اين كه آن حضرت ، مردم را از ارتكاب كارهاى زشت بترساند تذكّر مىدهد كه كردار ناشايست هر كس به منزله دشمن نيرومندى براى اوست كه پس از مردن تسليم او مىشود .
