7 من تكلّم سمع نطفه .
8 من سكت علم سرّه :
اين كه هر كس سخن بگويد گفتار او را مىشنود ،
و هر كس خاموشى گزيند راز او را مىداند هر دو اشاره دارد به دو صفت سميع ( شنوا ) و عليم ( دانا ) خداوند ، و چون مفهوم اين كه او شنواست اين است كه به شنيدهها داناست ، مفاد اين دو صفت موجب اثبات اين است كه خداوند بر آنچه بندگانش در حالت سخن گفتن ، بيان و آشكار مىكنند و يا هنگام خاموشى پنهان و در دل نگه مىدارند احاطه دارد ، و در اين باره پيش از اين نيز اشاره شده است .