فرموده است : فإنّكم قد جرّبتموها . . . تا شيطان .
اين سخنان استدلالى است بر اين كه بايد در برابر عقوبتهاى الهى بر
[ 739 ]
خويشتن رحم كرد ، و خلاصهاش اين است كه شما خود را در برابر كارهايى كوچكتر آزموده و بىتابى خود را ديده و دانستهايد ، و روشن است آن كسى كه در برابر اين گونه ناراحتيهاى خرد و اندك جزع و ناشكيبايى مىكند ، به طريق اولى در ميان دو طبقه آتش كه همخوابه سنگ سوزان و همنشين شيطان است بىتاب و ناشكيبا خواهد بود ، چنان كه خداوند متعال فرموده است : « وَ قُوْدُهَا النّاسُ وَ الْحِجَارَةُ [ 17 ] » و درباره همنشينى شيطان فرموده است : « فَكُبْكِبُواْ فِيْهَا هُمْ وَ الْغاوُوْنَ .
وَ جُنُوْدُ إبْلِيْسَ أجْمَعُوْنَ [ 18 ] » و لشكريان ابليس همان شيطانها هستند ، همچنين فرموده است : « وَ مَنْ يَعْشُ عَنْ ذِكْرِ الرَّحْمنِ نُقَيِّضْ لَهُ شَيْطَاناً فَهُوَ لَهُ قَرِيْنٌ [ 19 ] » تا آن جا كه فرموده است : « وَ لَنْ يَنْفَعْكُمُ الْيَوْمَ إذْ ظَلَمْتُمْ أَنَّكُمْ فِيْ الْعَذَابِ مُشْتَرِكُوْنَ [ 20 ] » .