ترجمه
« آن كس كه نيكى را جز در جاى خود به كار برد ، و به غير مستحقّ احسان كند ، جز ستايش فرومايگان و ثناگويى بدكاران و گفتار نادانان بهرهاى ندارد ، و تا هنگامى كه به آنها بخشش مىكند مىگويند « چه دست بخشندهاى دارد » در صورتى كه او براى صرف مال در راه خدا بخيل است ،
بنابر اين به هر كس خداوند ثروتى بخشيده ، بايد بدان مال پيوند خود را با خويشاوندانش استوار سازد ، و از مردم مهماندارى كند ، و اسيران را رهايى دهد ، و گرفتاران را دستگيرى ، و به تهيدستان و وامداران اعانت و احسان كند ، و در اداى حقوق واجب آلهى و تحمّل سختيها و مشكلات به خاطر به دست آوردن پاداشهاى اخروى بردبار و شكيبا باشد ، چه رسيدن به اين صفات موجب شرافت و بزرگوارى در دنيا و درك فضيلتهاى آخرت است ، ان شاء اللّه . »
[ 335 ]