هفدهم : اين كه فرموده است : عالم إذ لا معلوم . . . تا مقدور .
معناى علم و ربوبيّت و قدرت خداوند پيش از اين شرح داده شده و دانستهايم كه ظرف زمان إذ به تقدّم ذاتى حقّ تعالى بر همگى مخلوقات و معلولات خود اشاره دارد بديهى است چون اين تقدّم در نظر گرفته شود در مىيابيم كه در آن هنگام هيچ معلوم و مربوب و مقدورى جز ذات مقدّس بارى تعالى موجود نبوده ،
بلكه واجب است وجود هر موجود و معلومى را متأخّر از ذات حقّ بدانيم ، خواه اين كه طبق اعتقاد متكلمان همگى موجودات حادث باشند و يا به گفته پيشينيان برخى از آنها حادث باشد ، و توفيق و عصمت از گناه و خطا از خداوند است .