13 أنفسهم عفيفة :

ملكه عفّت جنبه فضيلت نيروى شهوانى است و عبارت از حدّ وسط ميان خاموشى شعله شهوت ، و بر افروختگى آن است كه فجور گفته مى‏شود و هر دو زشت و از رذائل به شمارند . 14 در برابر ناگواريها و سختيهاى زندگانى دنيا ، و ترك خوشيها و لذّتهاى آن شكيبا ، و در روبرو شدن با آزار مردم بردبارند ، و مى‏دانيم شكيبايى عبارت از ايستادگى انسان در برابر نفس امّاره است تا اين كه به لذّات زشت و ناروا كشانيده و آلوده نشود ، و اين كه فرموده است مدّتى كوتاه شكيبايى كردند و در پس آن به آسايشى طولانى رسيدند براى اين است كه رغبت شنوندگان را به صبر در مشكلات برانگيزد ، منظور از راحت طولانى سعادتى است كه در بهشت حاصل مى‏شود ، چنان كه خداوند متعال فرموده است : « وَ جَزَاهُمْ بِمَا صَبَرُواْ جَنَّةً وَ حَرِيْراً » .