فرموده است : و يبادر بهم السَّاعة ان تنزل بهم .
مراد اين است كه در ارشاد و راهنمايى آنان به سوى جادّه حقّ شتاب مىفرمود ، مبادا در حال كفر و گمراهى ، مرگ آنها فرا رسد و در وادى هلاكت در افتند .
فرموده است : يحسر الحسير و يقف الكسير . . . تا لا خير فيه .
اين بيان اشاره است به عطوفت و مهربانى پيامبر اكرم ( ص ) نسبت به مردم در هنگامى كه براى غزوات يا امثال آن سفر مىكرد ، بدين گونه كه آن حضرت در دنباله همراهان و در آخر آنان حركت مىكرد ، و به احوال كسانى كه به سبب خستگى و ناتوانى و يا از كار افتادگى مركوب ، از ديگران جدا مىماندند رسيدگى مىفرمود ، و آنان را با مهربانى و لطف به ياران و همراهان ملحق
[ 39 ]
مىساخت ، جز آن كسانى كه پيوستن آنها به ديگران امكان نداشت و يا اميدى نسبت به آنان باقى نبود . برخى از رهروان راه حقّ گفتهاند : واژههاى حسير و كسير ( درمانده و شكسته ) كنايه است از كسى كه پاى خرد او به سبب كمى بينش و كژى ادراك از سير در طريق الى اللّه باز مانده ، و پيامبر اكرم ( ص ) به دستگيرى و فريادرسى او پرداخته ، و با چاره جوييها و انگيزههاى مختلف ، او را به سوى دين كشانيده و به اندازه ممكن ، او را از عقايد صحيح و اعمال پسنديده برخوردار فرموده است ، و غرض از پيمودن راه شريعت نيز همين است .
