فرموده است : و لا تؤخذ بأكظامها فتعجل . . . تا آخر ،
زيرا اين مردم هنگامى كه قرآنها را بر سر نيزهها ديدند ، اوّلين شبهه به آنان دست داد ، و اين سرآغاز گمراهى آنها بود ، زيرا در اين كار تأمّل و انديشه نكردند ، از اين رو به كسى تشبيه شدهاند كه گلوى او را بگيرند و نتواند به آسودگى تنفّس كند و براى توصيف اين حالت واژه كظم ( مجراى تنفّس ) استعاره شده است .