فرموده است : فجعل . . . تا وعدا .

اين سخن نيز سرزنش و سركوبى است بر كسى كه مشمول اين اعتراض و مورد اين استدلال است ، زيرا اين زشتى و رسوايى است كه كسى ترس از فردى مانند خودش را نقد و موجود دانسته ، و ترس از پروردگارش را وعده و نسيه بداند .