14 يبيت حذرا و يصبح فرحا . . . تا الرّحمة .
اين گفتار هر چه را پرهيزگار از آن بيمناك و بر حذر است ، و همچنين آنچه را بدان خرسند است توضيح مىدهد و مقصود آن حضرت اين نيست كه شب او به بيم از غفلت ، و روز او به خشنود بودن اختصاص دارد ، بلكه اين سخن شبيه اين است كه مىگوييم : فلانى شب را با بيم و روز را با شادى آغاز كرد ، همچنين در آن جا كه به شكر پرهيزگاران در شب ، و ذكر آنها در روز اشاره فرموده منظور آن بزرگوار اختصاص آنها در اين اوقات نيست .
