فرموده است : و قبض نبيّه . . . تا به .
اين گفتار نظير قول خداوند متعال است كه فرموده است : « الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِيْنَكُمْ » ، منظور از أحكام هدايت ، بيان طرق هدايت و چگونگى سير در اين راه و تثبيت آن در دلهاى مؤمنان است .
پس از اين به لزوم تعظيم و بزرگداشت خداوند دستور مىدهد ، بايد دانست كه عظّمت من فلان معناى عظّمته را دارد ، و ما در جمله ، فعظّموا منه سبحانه ما عظّم . . . مصدريّه است يعنى : خدا را به عظمت ياد كنيد به گونهاى كه او خود را
[ 9 ] سوره فتح ( 48 ) آيه ( 10 ) يعنى : كسى كه پيمان بشكند به زيان خود پيمان شكنى مىكند و هر كس به عهدى كه با خدا بسته وفا كند به زودى پاداش بزرگى به او خواهد داد .
[ 10 ] سوره توبة ( 9 ) آيه ( 32 ) يعنى : آنها مىخواهند نور خدا را با دهانشان خاموش كنند و خدا جز اين نمىخواهد كه نور خود را كامل كند .
[ 731 ]
به بزرگى ياد كرده است ، و ميان تعظيمى كه از خداوند به جا مىآوريد با تعظيمى كه خداوند از خود به جا آورده مناسبتى برقرار سازيد ، سپس به علّت وجوب تعظيم خداوند اشاره مىكند و مىفرمايد : چيزى از دين خود را پوشيده نداشته بلكه به اندازه ضرورت همه آن را روشن و آشكار ساخته و چيزى از آنچه موجب خشنودى و ناخشنودى اوست رها نكرده مگر اين كه براى هر يك نشانهاى آشكار قرار داده و يا آيهاى روشن در كتاب خود آورده كه به آنچه مىپسندد امر و به آنچه ناپسند اوست نهى مىكند .
