فرموده است : ما كان بالمدينة فلا أجل فيه . . . تا آخر .
اين سخنى فشرده و قاطع است در برابر اين تصوّر كه ممكن است در پذيرش درخواست عثمان براى مهلت ، كوتاهى و مسامحهاى وجود داشته باشد ، زيرا تأخير در جلب رضايت كسانى كه در مدينه حضور دارند معنايى ندارد ، و در مورد مردمى كه در نقاط ديگرند پس از روشن شدن درخواست آنان عذرى براى تأخير و مسامحه نيست ، مانند اين كه او از بيت المال مسلمانان اموالى بناحقّ به خويشاوندان خود مىبخشيد كه مورد شكايت مسلمانان بود . ما در بخشهاى پيش درباره عثمان و رفتار او با صحابه و آنچه باعث خشم مسلمانان بر او شد به اندازه كفايت سخن گفتهايم . و توفيق از خداوند است .
[ 555 ]