فرموده است : و كذلك إن هو خاف . . . تا يعطى ربّه .
اين عبارت قياس ضمير استثنايى [ 5 ] است كه قصور خوف بيم دارندگان از خداوند را در مقايسه با ترس از برخى بندگان او بيان مىكند . ضمير در واژه عبيده به اللّه و در خوفه به خائف ، و يا به عبد باز مىگردد ، ملازمه در اين قضيّه شرطيّه روشن است ، و كبراى اين قياس استثناى عين مقدّم است به نحوى كه عين تالى مذكور را نتيجه دهد .