فرموده است : و إنّ الخلق لا مقصر لهم عن القيامة . . . تا آخر .

عبارت بالا با همه پر معنايى در نهايت زيبايى است ، و اشاره است به اين كه انسان ناگزير از ورود به عرصه قيامت است ، مضمار يا ميدان آزمايش ، همين دوران زندگى دنياست ، واژه مضمار استعاره است زيرا همان گونه كه اسبان در مضمار براى مسابقه مهيّا مى‏شوند ، انسان نيز در صحنه دوران زندگى خود براى مسابقه در محضر پروردگار و به دست آوردن درجات آماده مى‏گردد ، و ما پيش از اين در ذيل گفتار امام ( ع ) كه فرموده است : ألا و إنّ اليوم المضمار و غدا السّباق شرح آن را داده‏ايم ، واژه مرقلين حال است ، و إرقال يا دويدن ، كنايه از سير معنوى انسانها در مدّت عمر خود به سوى آخرت ، و تندى و شتابى است كه زمان در آماده كردن ابدان براى ويرانى و نابودى دارد ، مراد از غاية القصوى سعادت يا شقاوت اخروى است .