شرح

امام ( ع ) خطبه خود را با استعانت از پروردگار متعال بر آنچه موجب دفع شيطان و طرد آن مى‏گردد آغاز فرموده است و اينها همان عبادات و اعمال شايسته است كه باعث راندن و دور شدن شيطان و سركوب آن مى‏شود ، همچنين امام ( ع ) از دامها و نيرنگهاى شيطان از خداوند درخواست ايمنى كرده است ، دامها و نيرنگهاى شيطان شهوات و لذّات دنياست ، واژه حبائل را كه به معناى دامهاى صيّادان است از جهت مشابهتى كه با شهوات و لذّات فريبنده دنيا دارد ، براى آنها استعاره آورده است ، زيرا هر دو مايه از دست رفتن ايمنى و دچار شدن به عذاب و سختى است .

از جمله القاب پيامبر اكرم ( ص ) كه بدان ستوده مى‏شود اين است كه نجيب خداوند است يعنى برگزيده اوست ، و در اين جا نجيّه ( سخنگوى او ) نيز روايت شده است ، و صفوته يعنى بنده ناب و خالص اوست ، لا يوازى فضله يعنى برترى او را هيچ كس دارا نيست ، چون كمالاتش در دو نيروى نظرى و عملى اوست كه براى هيچ آفريده‏اى حاصل نمى‏شود ، در اين صورت فقدان چنين شخصيتى ، جز به ظهور كسى همانند او در ميان مردم جبران نمى‏شود ، و چون در ميان آدميان مانندى ندارد ، هيچ چيزى فقدان او را جبران نمى‏كند .