فرموده است : فإنّه أوعظ للمعتبرين من المنطق البليغ .
اين سخنى حقّ و درست است كه طبع انسان از مشاهده آنچه در آن عبرت و موعظه است ، بيشتر متأثّر مىشود ، و زيادتر پند مىاندوزد تا اين كه همان را به زبان براى او توصيف كنند و شرح آن را به گوش او برسانند ، هر چند با رساترين عبارات و شيواترين كلمات باشد .
پس از اين امام ( ع ) با آنها آخرين خدا حافظى را به جا مىآورد :
فرموده است : و داعيكم ( انشاء است نه خبر ) وداع امرىء مرصد للتّلاقي ،
يعنى : وداع و بدرود من با شما وداع مردى است كه آماده و مهيّاى لقاى پروردگار شده است .