فرموده است : إنّ هذا الأمر . . . تا بالاجتماع .
اين كه امام ( ع ) جملات مذكور را سر آغاز سخن قرار داده براى اين است كه رأى خود را كه پس از اين بيان مىكند بر اساس آن قرار دهد ، از اين رو ضمن آن تذكّر مىدهد كه اين امر يعنى امر اسلام ، پيروزى آن به سبب فزونى لشكر و شكست آن به علّت كمى سپاه نبوده است ، و به صدق اين ادّعا اشاره و خاطرنشان مىكند كه اسلام دين خداست و او آن را پشتيبانى و لشكريان آن را يارى مىفرمايد ، و اينها سپاهيان خدايند كه آنها را فراهم و با فرشتگان و مردمان آنها را يارى داده تا به اين مايه و پايه رسيده ، و در آفاق گيتى ظهور و بروز كردهاند ، پس از آن وعده نصر و پيروزى و جانشينى خود را در زمين به ما داده چنان كه فرموده است : « وَعَدَ اللّهُ الَّذِيْنَ آمَنُواْ مِنْكُمْ و عَمِلُواْ الْصَّالِحَاتِ لَيَسْتَخْلِفَنَّهُمْ فِي الأرض كَمَا اسْتَخْلَفَ الَّذِينَ مِنْ قَبْلِهِمْ [ 3 ] » و وعدههاى خدا قطعى است و تخلّفى در آن نيست .
