4 و البصير منها متزوّد :
يعنى : كسى كه داراى بصيرت و بينش است ، با اندوختن تقوا و پرهيزگارى و به جا آوردن كارهاى نيك ، براى سفر به ديار آخرت و لقاى پروردگار ، از آن توشه برمىدارد ، و الأعمى لها متزوّد يعنى : آن كه چشم باطن او كور است ، براى گذراندن روزهاى كوتاه عمر خود در دنيا ، از لذّات و زر و زيورهاى آن توشه برمىگيرد ، و همينها را زاد و توشه حقيقى خود مىداند ، و كمال مطلوب خود مىشمارد ، در اين جملات نيز مانند عبارات پيش لطايفى از نظر فنّ بديع موجود است . و توفيق از خداوند است .