فرموده است : فلا يغرّنك . . . تا و أمن العواقب .
يعنى نفس بد كنش ، تو را با ديدن انبوه مردم به وسوسه نيندازد ، و از ياد مرگ غافل نسازد ، مراد از سواد النّاس كثرت و انبوهى مردم است ، زيرا بسيارى از اوقات ، انسان ، مردهاى را مىبيند كه او را بر دوش گرفته به گورستان مىبرند و با مشاهده آن نرمشى در دل و بيمى در خاطر پيدا مىكند ، امّا ديرى نمىگذرد كه وسوسه شيطان دوباره او را فرا مىگيرد و به او القا مىكند كه اين انبوه مردم مشايعت كنندهاند كه زندهاند ، و خود او نيز با داشتن جوانى و برخوردارى از تندرستى از همين خيل زندههاست ، و آنچه سبب مرگ اين مرده شده قتل يا بيمارى و اسباب ديگرى بوده كه او از آنها آسوده و فارغ است ، و خلاصه به حيلهها و نيرنگهاى مختلف او را از عبرت گرفتن از حال مردگان دور و محروم مىكند ، از اين رو امام ( ع ) شنوندگان را از دچار شدن به چنين فريب و نيرنگى نهى مىكند ، و اين كه غرور را به سواد ناس يعنى انبوه مردم نسبت داده به سبب اين است كه مشاهده كثرت و زيادى مردم مايه پيدايش اين غرور و غفلت است ، سپس با عبارات فقد رأيت . . . تا يستعتبون آنها را توجّه مىدهد كه اين ريو و فريب را ، خود مىبينند و واو در اين جا براى حال است ، و من جمع بدل بعض از كلّ است كه من كان قبلك مىباشد ، و معناى آن اين است كه همان گونه كه مرگ آنها را فرو گرفت و از جايشان بركند ، فرجام كار شما نيز چنين خواهد بود .